Κυριακή 6 Μαΐου 2007

Η ψυχιατρος..

"Μαζι του ημουν διαρκως συνεπαρμενη και δεν ηξερα πως να του εκφρασω την ευγνωμοσυνη μου που με πηγαινε τοσο μακρια.Μου ειχε αποκαλυψει μια αγνωστη πλευρα του εαυτου μου:ορισμενα αγκαλιασματα μας ηταν τοσο συγκλονιστικα ωστε εμπαινα σε κατασταση καταληψιας,ηθελα να ξεσπασω σε γελια,σε κλαματα λες και ειχα ακραγγιξει την Γη της Επαγγελιας.Μπορουσε να με κανει οτι ηθελε.Για παραδειγμα,με πηγαινε σε βρομερα πορνοξενοδοχεια,με εριχνε φορτωμενη κοσμηματα στη λερη μοκετα,διασπαρτη απο αποτσιγαρα και θηκες προφυλακτικων,κι εκει αναμεσα στα γελια των κοριτσιων και τα γαβγισματα των νταβαντζηδων,παραδινομασταν ο ενας στον αλλον με ενα σεξουαλικο ερεθισμο που τον επετειναν στο επακρο η ασχημια του χωρου και η βεβαιαοτητα πως οι πελατες μας κατασκοπευαν.."

Οι κλεφτες της ομορφιας.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

Έκαψε το βιβλίο του...

O Καζαντζάκης δεν φαίνεται πως εκτιμούσε ιδιαίτερα το "Όφις και Κρίνο"!
Το 1953 παράγγειλε στην Πολυξένη Σαμίου και Αλέκα Κομπαλαντζέ να μαζέψουν όλα τα εναπομείναντα αντίτυπα του βιβλίου από το σπίτι του στην Αίγινα και να του τα φέρουν στη Γαλλία!
Τα μετέφερε η Αλέκα σε μια μεγάλη βαλίτσα. Κι ο Καζαντζάκης, όταν τα πήρε, τα έκαψε όλα ένα-ένα!

Δευτέρα 30 Απριλίου 2007

Ο έρωτας...

Το θαύμα του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε μαγεύει...
Η φρίκη του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε αλυσοδένει...
("Οι κλέφτες της ομορφιάς", Πασκάλ Μπρυκνέρ)

Παρασκευή 27 Απριλίου 2007

"Προσκυνήματα"...

"... Ο Φερντινάν καθιέρωσε αυτό που ονόμασε "τα προσκυνήματά μας": μου έκανε πολλές φορές έρωτα το βράδυ καθώς με συνόδευε στο σπίτι μου, άλλοτε κόντρα σε μια εξώπορτα, άλλοτε σε ένα παγκάκι, στο καπό ενός αυτοκινήτου και, τέλος, μες στο ασανσέρ που μας ανέβαζε στο στούντιό μου.
Ήταν μια θρησκευτική τελετουργία, μια πλούσια δέσμη από απροσδόκητες ηδονές. Ο Φερντινάν ήταν ένας μυστικιστής του σεξ. Έκανε έρωτα όπως άλλοι κάνουν την προσευχή τους, η κάθε επαφή μας έπρεπε να είναι μια εμπειρία που μας αποκάλυπτε καινούργιες αισθήσεις.
Έτρεφε μια αλλόκοτη λατρεία για τη γυναικεία ηδονικότητα και πίστευε πως μες στις κραυγές της γυναίκας άκουγε τις αρμονίες του παραδείσου. Γι' αυτόν, οργασμός ήταν εκείνη η στιγμή της αναισχυντίας και του θαύματος...
Το κρεβάτι γινόταν ο χώρος μιας μεταμόρφωσης, ο βωμός που πάνω του το αγαπημένο πλάσμα μετατρέπονταν σε θεότητα, σε αγία ή μαινάδα. Επωφελούμουν από αυτή την ειδωλολατρία δίχως να ξέρω αν απευθυνόταν σε μένα ή στη θηλυκότητα εν γένει..."
("Οι κλέφτες της ομορφιάς", Πασκάλ Μπρυκνέρ)

Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

Το θυμήθηκα σήμερα...

(... ένα τραγούδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, μουσική Μάνου Λοϊζου και με τη φωνή του νεαρού, τότε (γύρω στα 1970), Γιώργου Νταλάρα)

Στο Πήλιο, στην Αργαλαστή
πιάσαν τον Λιόντα τον ληστή
πού 'χε τα χέρια τέσσερα
τα πόδια δεκατέσσερα
κι έβλεπε κι απ' την πλάτη
μ' ένα μεγάλο μάτι!

"Τι φταίει πού 'γινες ληστής;"
τον ρώτησε ο δικαστής
"Φταίει πού 'χα χέρια τέσσερα
και πόδια δεκατέσσερα
μα πιο πολύ το μάτι
που έβλεπε απ' την πλάτη!"...

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

"Το αρωμα του ονειρου"


Καιρο τωρα θελω να γραψω για ενα απο τα πιο αγαπημενα μου βιβλια,
"Το αρωμα του ονειρου" του Τομ Ρομπινς..
Ο τυπος φημολογειται οτι εχει καψει πολλα κυτταρα απο τις καταχρησεις
και οντως το βιβλιο του "Ακομα και οι καομπόυσες μελαγχολουν" σταθηκε αδυνατο να το τελειωσω..
Παντως το "αρωμα του ονειρου" ειναι υμνος στον ερωτα και τη ζωη..
Σας το συνιστω ανεπιφυλακτα εμενα με μαγεψε..
Ο Ρομπινς ειναι μαγος στις περιγραφες και εχει ενα πολυ ιδιαιτερο τροπο να μιλαει για το θεο και τον ερωτα..

"Οι Άθλιοι"...

Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραφε την Πρωτοχρονιά του 1862 στον πρόλογο του βιβλίου του "Οι Άθλιοι":
Όσο καιρό θα υπάρχει, μέσω των νόμων και των ηθών, μια κοινωνική καταδίκη που δημιουργεί τεχνιτή κόλαση μέσα στην πολιτισμένη κοινωνία και επιβαρύνει με την ανθρώπινη νομοτέλεια τη μοίρα...
Όσο καιρό θα μένουν άλυτα τα τρία προβλήματα του αιώνα: ο ξεπεσμός του αντρός με την ανεργία, η εξαχρείωση της γυναίκας με την πείνα, το μαράζωμα του παιδιού με την αμάθεια...
Όσο καιρό θα υφίστανται ορισμένα στρώματα κοινωνική αδικία...
Με άλλα λόγια, όσο θα σέρνεται στον κόσμο η αμορφωσιά και η ανέχεια, βιβλία σαν τούτο δω μπορεί και να μην είναι περιττά..."