Να γίνω κάποιος...

Ο Μπενζαμέν, απ' τους ήρωες του Πασκάλ Μπρυκνέρ στο "Οι κλέφτες της ομορφιάς", ήταν ένας αποτυχημένος λογοτέχνης. Πίστεψε όμως πως βρήκε την ιδανική λύση στο πρόβλημα που τον απασχολούσε, δηλαδή την έλλειψη έμπνευσης και φαντασίας. "Αφού τα πάντα έχουν γραφτεί" σκέφθηκε "ποιος ο λόγος ν' αρχίζουμε και να ξαναρχίζουμε να ψάχνουμε για καινούργιες ιδέες; Δεν έχουμε παρά να αντιγράψουμε...".

Έτσι κατέληξε να γίνει ένας λαθροθήρας των μεγάλων κλασσικών συγγραφέων...

Όταν όμως βρέθηκε μπροστά στην ψυχίατρο, εξομολογείται:

"Η αντιγραφή, γιατρέ, δεν είναι μονάχα ο τρόπος της γραφής μου, είναι και ο κυρίαρχος τόνος της ζωής μου. Είμαι ένα πλάσμα ολοκληρωτικά δάνειο, ένας αχαλίνωτος μίμος, όμοιος μ' εκείνα τα πολύγλωσσα πουλιά που ξέρουν να επαναλαμβάνουν όλα τα κελαηδίσματα αλλά δεν έχουν ένα δικό τους κελάηδισμα! Πηθικίζω όλους όσους συναντώ, αρπάζω οτιδήποτε περνά από μπροστά μου... Και το πρόσωπό μου επίσης είναι κλεμένο και γι' αυτό το κρύβω! Είναι κάτι πάνω απ' τις δυνάμεις μου, θέλω να είμαι οι άλλοι, να μπω στη θέση τους, είμαι ένα νερό που λαχταρά να προσαρμοστεί σε όλα τα σχήματα... Έτσι είμαι εγώ, μόλις εμφανιστεί ένα ενδιαφέρον πλάσμα, πετάω προς αυτό, το αναπαράγω με κάθε λεπτομέρεια, είναι ο μόνος μου τρόπος για να γίνω κάποιος..."