Ούτε καν Ακαδημαϊκός!

Η Ελένη Καζαντζάκη χαρακτήρισε το "Όφις και Κρίνο" σαν μια υπερρομαντική νουβέλα και προσθέτει: "... ο Καζαντζάκης δεν το ήθελε πια τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όπως άλλωστε κι όλα τ' άλλα γραφτά της πρώτης νιότης του...".

Αλλά κι ο Καζαντζάκης σ' ένα γράμμα του προς τον διευθυντή του λογοτεχνικού περιοδικού "Πινακοθήκη", Δημήτρη Καλογερόπουλο, χαρακτηρίζει τα πρώτα έργα του "άναρθρες λογοτεχνικές φωνές!".

Ο Καζαντζάκης ήθελε και δεν ήθελε το "Όφις και Κρίνο"! Πότε το εμφάνιζε στην εργογραφία του και πότε το εξαφάνιζε. Πάντως το περιέλαβε στα έργα του όταν υπέβαλε αίτηση στην Ακαδημία Αθηνών (5-3-1945) για μία από τις δύο έδρες λογοτεχνίας. Υποψηφιότητα υπέβαλε κι ο Άγγελος Σικελιανός. Αλλά κανένα από τα δύο αυτά ιερά τέρατα δεν θεωρήθηκε άξιο να γίνει Ακαδημαϊκός! Περιέργως, οι δύο έδρες συγχωνεύθηκαν σε μία την οποία κατέλαβε τελικά άλλος, που φυσικά κανένας δεν τον θυμάται σήμερα... Κι όλ' αυτά για πολιτικούς λόγους...

Τον επόμενο χρόνο (Ιούλιος 1946) ο Καζαντζάκης υπέβαλε υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αλλά πάλι για πολιτικούς λόγους αποκλείσθηκε. Μάλιστα, οι φανατικότεροι εχθροί του ήταν Έλληνες... Στη φώτο βλέπουμε ιδιόχειρο σημείωμα του Ν.Κ. με τον κατάλογο των έργων του που υπέβαλε στη Σουηδική Ακαδημία ως υποψήφιος νομπελίστας. Σε αυτόν περιλαμβάνεται το βιβλίο μας στην κατηγορία "μυθιστορήματα".