"Όφις και Κρίνο" (Αποσπάσματα Ζ')

"... Μου φαίνεται πως κάποιος είναι στον αέρα και με παρατηρεί.

Ένα μάτι μεγάλο που δεν γνωρίζει ύπνο, που δεν γνωρίζει δάκρυα.

Με κοιτάζει μέσα και μέσα στην ψυχή. Θαρρώ πως τ' ακλουθώ εγώ.

Όπου πάω με σέρνει πίσω του μαγνητισμένον, άψυχο, χωρίς θέληση και μ' απαρηγόρητους πόθους.

Και μια αγανάκτηση φρενιάζει μέσα μου και δεν θέλω να γίνω παιχνίδι των αόρατων Δυνάμεων εγώ και δεν θα επιτρέψω πλειά στην ψυχή μου να γίνεται περίγελο στο αόρατο Μάτι..."